ဗိုက္ေအာင့္ျခင္း၊ ဗိုက္နာျခင္း သည္ လူနာမ်ား အျဖစ္ အမ်ားဆံုးႏွင့္ ဆရာဝန္ထံ လာေရာက္ ျပသသည့္ အမ်ားဆံုး
ေရာဂါ လကၡဏာျဖစ္သည္။ ပံုစံစံု၊ ဝမ္းဗိုက္ေနရာအႏွံ႔ နာေလ့ရွိ သည္။ မွ်ဥ္းမွ်ဥ္း နာသကဲ့သို႔ ျပင္း ျပင္းလည္း နာတတ္
သည္...။ အမ်ားစု မွာ သာမန္နာ၊ ခဏနာေလ့ရွိေသာ္ လည္း တစ္ခါတစ္ရံ ဆိုးဆိုးရြားရြား၊ အခ်ိန္ၾကာၾကာ နာတတ္
သည္။ ထို အခါ လူနာမ်ားက စိုးရိမ္ပူပန္လာၾက သည္။ ဘာေၾကာင့္ နာသနည္းဟု သိလိုၾကသည္။ ခြဲစိတ္ခံရမည္ကို
စိုးရိမ္လာၾကသည္။ ပူပန္မႈအမ်ားဆံုးမွာ ဝမ္းဗိုက္အတြင္း ကင္ဆာကဲ့သို႔ေသာ ေရာဂါရွိေလမလားဟူ၍ ျဖစ္သည္။
ဗိုက္နာလူနာကို ဆရာဝန္က ခ်ဥ္းကပ္ရာတြင္ ေရာဂါ ရာဇဝင္ျဖစ္စဥ္ ကို အေသးစိတ္ ေမးေလ့ရွိသည္။ နာ သည့္ေနရာ၊
နာပံုနာနည္း၊ ဗိုက္နာ ျခင္း၏ ျပင္းထန္မႈႏွင့္ အခ်ိန္ၾကာျမင့္မႈ စသည္တို႔က ဘာေၾကာင့္နာသည္၊ ဘယ္ ေရာဂါျဖစ္ႏိုင္
သည္ကို ညႊန္းေလ့ ရွိသည္။ အသက္အရြယ္ႏွင့္ က်ား၊ မ စသည္တို႔ကလည္း ဗိုက္နာသည့္ အေၾကာင္းကို ကြဲေစသည္။
လူနာကို စမ္းသပ္ရန္မလို၊ ေရာဂါျဖစ္စဥ္ကို အေသးစိတ္ ေမးျခင္းျဖင့္ ေရာဂါအမည္ ကို ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္သည္ပင္ ရွိသည္။
တစ္ခါတစ္ရံ စမ္းသပ္လွ်င္ မည္သည့္ လကၡဏာမွ် မေတြ႕ရဘဲ ျဖစ္တတ္ သည္။
ဗိုက္နာေစသည့္ ဝမ္းဗိုက္ေရာဂါမ်ား
ဝမ္းဗိုက္တြင္းတြင္ အသည္း၊ ေက်ာက္ကပ္၊ ေဘလံုး၊ အစာအိမ္ အူလမ္းေၾကာင္း၊ ေက်ာက္ကပ္ႏွင့္ ဆီးလမ္းေၾကာင္း
စသည္ျဖင့္ အဂၤါမ်ိဳးစံုရွိသည္။ မည္မွ် အဂၤါအေရအတြက္မ်ားေစကာမူ အဓိက အုပ္စုႏွစ္ခုသာရွိသည္။ အသည္း၊
ေက်ာက္ကပ္၊ ေဘလံုးကဲ့သို႔ေသာ အလံုး၊ အခဲသဏၭာန္အဂၤါမ်ားႏွင့္ အစာအိမ္အူ လမ္းေၾကာင္း၊ ဆီးလမ္းေၾကာင္း၊
သည္းေျခလမ္းေၾကာင္းကဲ့သို႔ ျပြန္၊ အေခါင္းသဏၭာန္ အဂၤါမ်ားဟူ၍ ျဖစ္သည္။
ယင္းအုပ္စုႏွစ္ခု၏ နာပံု၊ နာနည္းမွာ ကြာၾကသည္။ ျပြန္သဏၭာန္ အဂၤါမ်ားသည္ တင္းလွ်င္၊ ညႇစ္လွ်င္၊ ေဖာင္းကားလွ်င္၊
ပိတ္လွ်င္ နာေလ့ရွိသည္။ သည္းေျခလမ္းေၾကာင္း၊ ဆီးလမ္း ေၾကာင္း ေရာဂါမ်ားသည္ ဤပံုစံ နာေလ့ရွိသည္။ ထိုးၿပီး၊
ရစ္ၿပီးနာသည္ ဟု ေျပာေလ့ရွိသည္။ နာလိုက္ ေပ်ာက္လိုက္၊ တစ္ခါနာလွ်င္ ဆိုးဆိုး ရြားရြားနာ၊ ေဇာေခြ်းျပန္ေလာက္
ေအာင္နာ၊ ထိုင္မရ၊ ထမရျဖစ္ေအာင္ နာ၊ နာလြန္းသျဖင့္ သတိေမ့လုမတတ္ခံရသည္။ သန္ထိုး၊ ေလထိုးသျဖင့္ ဟိုလူး၊
ဒီလိမ့္ႏွင့္ ေအာ္ေနသည့္ ကေလးမ်ားကို ေတြ႕ဖူးၾကမည္ထင္သည္။ ဝမ္းဗိုက္ကို လက္ႏွင့္၊ ေခါင္း အံုးႏွင့္ ဖိထားလွ်င္
သက္သာသည္ဟု ဆိုၾကသည္။
အနာေပ်ာက္သြားခ်ိန္ တြင္ေတာ့ အေကာင္းပကတိ ျဖစ္ေနတတ္သည္။ သန္ထိုး၊ ေလထိုးက ဝမ္း ဗိုက္တစ္ျပင္လံုး
နာေလ့ရွိေသာ္လည္း ဆီးလမ္းေၾကာင္းပိတ္ျခင္းက ခါးတြင္ နာၿပီး၊ ဆီးစပ္သို႔ ထိုးဆင္းသြားေလ့ ရွိသည္။ ဆီးေအာင့္၊
ဆီးက်င္၊ ဆီး ေသြးပါသည္တို႔ကလည္း ဆီးလမ္း ေၾကာင္းေရာဂါဟု ျပသည္။ သည္းေျခ ေက်ာက္တည္၊ ေက်ာက္ပိတ္
ျခင္း သည္လည္း အလားတူ နာေစသည္။ ဝမ္းဗိုက္ညာဘက္အေပၚပိုင္းတြင္ နာျခင္း၊ မ်က္လံုးႏွင့္ အသားဝါျခင္း၊
ခ်မ္းတုန္၍ ဖ်ားျခင္းတို႔သည္ သည္း ေျခလမ္းေၾကာင္းေရာဂါကို ျပသည္။
အသည္းနာတာလား
အသည္းကဲ့သို႔ေသာ အလံုး၊ အခဲသဏၭာန္ရွိ အဂၤါမ်ားသည္ႀကီးလာ လွ်င္၊ တင္းလာလွ်င္ နာေလ့ရွိသည္။ ေအာင့္သည္
ဟု ဆိုေလ့ရွိသည္။ အသည္းႀကီးေရာဂါမ်ားတြင္ ဝမ္းဗိုက္ ညာဘက္အေပၚပိုင္းေနရာသည္ တင္း ေနသည္၊ ေထာက္ေန
သည္ဟု ေျပာ ေလ့ရွိသည္။ အလြန္အကြ်ံႀကီးေသာ အသည္းေရာဂါမွလြဲ၍ ျပင္းျပင္းထန္ ထန္ နာေလ့မရွိေခ်။ မွ်ဥ္းမွ်ဥ္း
ေလး နာသည္။ ဆက္တိုက္နာသည္။ လႈပ္ လွ်င္ နာသည္။ အသည္းေနရာ ဖိမိ လွ်င္လည္း နာေလ့ရွိသည္။
ဘယ္ေနရာက နာတာလဲ
ဝမ္းဗိုက္တြင္း အဂၤါမ်ားသည္ သူ႔ ေနရာႏွင့္သူ သတ္သတ္မွတ္မွတ္ တည္ရွိၾကသျဖင့္ ဝမ္းဗိုက္၏ မည္သည့္ ေနရာတြင္
နာသည္ကလည္း ဘာေၾကာင့္နာသည္၊ ဘယ္အဂၤါတြင္ ေရာဂါရွိသည္ကို ညႊန္းေလ့ရွိသည္။ ဝမ္းဗိုက္အေပၚပိုင္း
အလယ္တည့္တည့္ ရင္ညြန္႔တြင္ နာလွ်င္ အစာအိမ္၊ ဝမ္းဗိုက္ညာဘက္ အေပၚပိုင္းနာလွ်င္ အသည္း သို႔မဟုတ္
သည္းေျခ၊ဝမ္းဗိုက္အလယ္ ခ်က္တစ္ဝိုက္နာ လွ်င္ ဝမ္းဗိုက္ပိုင္းေသြးေၾကာမႀကီး၊ အူလမ္း ေၾကာင္းႏွင့္ ပန္ကရိယ၊
ခါးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္နာလွ်င္ ေက်ာက္ကပ္၊ ခ်က္ ေအာက္ ဆီးစပ္နာလွ်င္ ဆီးအိမ္၊ သား အိမ္၊ ညာဘက္ေအာက္
ပိုင္းနာလွ်င္အူအတက္စသည္ျဖင့္ ညႊန္းေလ့ရွိသည္။
ဗိုက္နာေပမယ့္ ဝမ္းတြင္းေရာဂါမရွိ
ဗိုက္နာတိုင္း ဝမ္းဗိုက္တြင္းရွိ အဂၤါတစ္ခုခုတြင္ ေရာဂါရွိေနၿပီဟု တထစ္ခ် တြက္၍မရ။ ရင္ေခါင္းတြင္းရွိ ႏွလံုးႏွင့္
အဆုတ္ေရာဂါကလည္း တစ္ခါတစ္ရံ ဗိုက္နာတတ္သည္။ အခ်ိဳ႕ ႏွလံုးေသြးေၾကာက်ဥ္းလူနာတို႔သည္ ရင္ဘတ္နာ
သည္ဟု မေျပာ၊ ဗိုက္ အေပၚပိုင္း နာသည္ဟုဆိုတတ္သည္။ ႏွလံုးအနာက ညႊန္ျပရခက္သျဖင့္ ဟိုျပ၊ ဒီျပ ျပသည္
လည္း ရွိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ႏွလံုးေလျဖတ္ျဖစ္ ႏိုင္ေျခ မ်ားေသာ ေသြးတိုး၊ ေသြးခ်ိဳ လူနာ တစ္ေယာက္ ဝမ္းဗိုက္
အေပၚပိုင္း နာ လွ်င္လည္း ႏွလံုးေလလားဟု ဆရာဝန္က စဥ္းစားေလ့ရွိသည္။
ဝမ္းဗိုက္အေရျပားေရာဂါ၊ အာ႐ံု ေၾကာေရာဂါတို႔ကလည္း ဗိုက္နာေစ သည္။ ခါးအာ႐ံုေၾကာ ညပ္ျခင္း၊ အေရျပား
ေရယုန္ေပါက္ျခင္းတို႔တြင္ ခါးႏွင့္ ဗိုက္ပတ္ပတ္လည္ ပူစပ္ပူ ေလာင္ နာေလ့ရွိသည္။ ေရယုန္တြင္ နာၿပီး ႏွစ္ရက္၊
သံုးရပ္အၾကာ အရည္ ၾကည္ဖုေလးမ်ားေပါက္လာေလ့ရွိသည္။ ဝမ္းဗိုက္ျပင္ပေရာဂါမ်ားတြင္ လည္း ဗိုက္နာတတ္
သည္။ ေသြးခ်ိဳ ဆိပ္တက္လူနာ ဗိုက္နာ၊ ပ်ိဳ႕အန္ သည္ကို မၾကာခဏ ေတြ႕ရေလ့ရွိ သည္။ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာေရာဂါ
တစ္ခုမွ် မရွိ၊ စိတ္ေၾကာင့္လည္း ဗိုက္နာတတ္ သည္။ စိတ္ဓာတ္က်သူ၊ စိတ္ပူပန္မႈ မ်ားသူမ်ားသည္ ဗိုက္နာသည္
ဆိုၿပီး မၾကာခဏ ဆရာဝန္ထံ ေရာက္လာ ေလ့ရွိသည္။ ဟိုနာ၊ ဒီနာ ေျပာင္းနာ ေလ့ရွိသည္။ မည္သည့္ေရာဂါဟု
သတ္သတ္မွတ္မွတ္ေျပာရန္ ခက္ သည္။ စမ္းသပ္စစ္ေဆးမႈအားလံုးက လည္း ပံုမွန္ျဖစ္ေနေလ့ရွိသည္။
စစ္ ေဆးမႈအားလံုးေကာင္းသည္ဆိုသည့္ အေျဖက တစ္ခါတစ္ရံ လူနာကို ဗိုက္နာေပ်ာက္ေစသည္။ ဗိုက္နာသည့္
လူနာစမ္းသပ္ေတာ့ ဘာလကၡဏာမွ ေတြ႕ေလ့မရွိ။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ေနမေကာင္း အေၾကာင္းျပလိုသူတို႔အတြက္
ဗိုက္နာျခင္းသည္ လက္နက္တစ္ခုျဖစ္ေနတတ္သည္။
အစာအိမ္ ေရာဂါ
အစာအိမ္ေရာင္ျခင္း၊ အစာအိမ္ အနာျဖစ္ျခင္းတို႔သည္ ဗိုက္နာေစသည္။ ေလထိုးသည္၊ ေလနာသည္ ဟု အေျပာမ်ား
သည္။ လူလတ္ပိုင္း တြင္ အေတြ႕ရမ်ားသည္။ ဝမ္းဗိုက္ အေပၚပိုင္း ရင္ညြန္႔တြင္နာ၊ ပူစပ္ ပူေလာင္ျဖစ္။ ယင္း-ရင္ပူျခင္း
သည္ အစားႏွင့္ပတ္သက္ေနသည္။ အခ်ိဳ႕က ဗိုက္ဆာလွ်င္နာ၊ အခ်ိဳ႕က အစာစားလွ်င္ ပိုဆိုးတတ္သည္။ လူနာက နာ
သည့္ေနရာ အတိအက်ေထာက္ျပႏိုင္သည္။ ထူးျခားခ်က္မွာမၾကာခဏ ျပန္နာျခင္းျဖစ္သည္။ အစာအိမ္ေဆးေသာက္၍
သက္သာျခင္းကလည္း အစာအိမ္ေလနာဟု ညႊန္ျပသည္။ သာမန္ အစာအိမ္နာေရာဂါကဲ့ သို႔ပင္ အစာအိမ္ကင္ဆာသည္
လည္း ဗိုက္နာတတ္သည္။ သို႔ရာတြင္ အစာအိမ္ကင္ဆာတြင္ ထူးျခားခ်က္မ်ားရွိသည္။ အသက္ခပ္ႀကီးႀကီး၊ အစား ပ်က္၊
ရက္ပိုင္းလပိုင္းအတြင္း အလြန္ ပိန္ခ်ံဳးက်သြားလွ်င္ အစာအိမ္႐ိုး႐ိုးနာ ထက္ ကင္ဆာပိုျဖစ္ရန္မ်ားသည္။ ေသြးအားနည္း
ျခင္းသည္လည္း လကၡ ဏာတစ္ရပ္ျဖစ္သည္။ ေစာေစာသိ၊ ေစာေစာစမ္းသပ္မႈလုပ္၊ ေစာေစာ ကုပါက အက်ိဳးရွိသည္။
ခြဲစိတ္ရန္လိုသည့္ ဗိုက္နာေရာဂါ
ဗိုက္နာေစသည့္ အခ်ိဳ႕ဝမ္းဗိုက္ တြင္းေရာဂါမ်ားသည္ ခြဲစိတ္ရန္လိုတတ္သည္။ ဝမ္းဗိုက္တြင္းရွိ ျပြန္ သဏၭာန္ အဂၤါမ်ား
ေရာင္ျခင္း၊ ပိတ္ျခင္း၊ ေပါက္ျခင္းတို႔သည္ ခြဲရန္လိုေလ့ ရွိသည္။ အူအတက္ေရာင္ျခင္း၊ အစာအိမ္ေပါက္ျခင္း၊ ဆီးလမ္း
ေၾကာင္းႏွင့္ သည္းေျခလမ္းေၾကာင္းပိတ္ျခင္းတို႔မွာ ဥပမာမ်ားျဖစ္သည္။ ဗိုက္ခြဲရန္လိုသည့္ ေရာဂါမ်ားမွာ သီးသန္႔ျပတ္
ျပတ္သား သား ေရာဂါလကၡဏာဟူ၍ မရွိ။ ဆရာဝန္စမ္းသပ္စစ္ေဆးမွ ဆံုးျဖတ္ႏိုင္ေသာ အေျခအေနမ်ားျဖစ္သည္။
ခႏၶာကိုယ္အဂၤါအမ်ားအျပားရွိသည့္ ဝမ္းဗိုက္ေရာဂါမ်ားသည္ တစ္ခါတစ္ရံလူနာေရာ၊ ဆရာဝန္ကိုပါ လွည့္စားတတ္
သည္။ မ်က္လွည့္ျပတတ္သျဖင့္ ဝမ္းဗိုက္ကို ေမွာ္ဝင္ေသတၲာဟု တင္ စားေလ့ရွိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဗိုက္နာ လူနာမ်ား
သည္ ရမ္းကု၊ မွန္းကု လုပ္ရန္မသင့္ေတာ္ဘဲ ဆရာဝန္ႏွင့္ျပသ၊ အႀကံဥာဏ္ယူရန္ လိုအပ္ပါသည္။
No comments:
Post a Comment